blog

– grzecho(ocho)tnik –

By 17 sierpnia 2018 No Comments

grzechu mistyczna kanalio świętolica zbrodnio
ty zuchwały graczu podstępny oszuście
wierny towarzyszu doli i niedoli
nie lękasz się spowiedzi usypiasz w odpuście

czyhając za rogiem życiowych skrzyżowań
drążysz we mnie niepewność jak kropelka skałę
przekraczasz granice wszelkich zahamowań
burzysz podwaliny pozornie tak trwałe

dyszysz nad mą duszą swą obleśną chcicą
próbując kształtować od nowa świadomość
twa szkaradna postać jest pychą spowita
ona jak z dna piekła piekąca wiadomość

umiesz oczarować i omamić psyche
zakładasz fortele na ludzkiej próżności
obalasz wartości tak trudno zdobyte
blokujesz sumienie gdy chce się rozgościć

***
Bianka Kunicka Chudzikowska
fot. Evelyn Bencicova
Obraz może zawierać: co najmniej jedna osoba i zbliżenie

Bianka

Bianka

Ja, Bianka. Kobieta z krwi i kości. Młoda i stara, biała i czarna. Dobra i zła, ładna i brzydka. Zwykła i niezwykła. Kocham i nienawidzę. Ja i Ty. Dusza i ciało. Odwaga i strach. Wieczność. Plastyk, kulturoznawca ze specjalnością historia sztuki. Z zamiłowania poetka (Pobrudzone Szminką) i czasempisarka (Najprawdziwsza fikcja). Sukcesywnie zdobywam kolejne etapy w obu moich światach tym realnym oraz wirtualnym.