blog

– spóźnieni –

By 27 stycznia 2019 No Comments

mijam ludzi z dziurami w sercach
z uśmiechami na twarzach jak łaty
nie chcą mówić o swoich rozterkach
i o śmierciach doznanych przed laty
tyle razy odchodzili w żałobie
bez pogrzebów i rozpaczy bliskich
ale o tym się nikt już nie dowie
w duszach dawno się smutkiem rozprysły
ciała prężne wydają się zdrowe
nieskażone pożogą rozpaczy
tylko z oczu ich resztka popiołu
sypie ciurkiem gdy nikt już nie patrzy

***
Bianka
fot. Robert Gaudettea

Bianka

Bianka

Ja, Bianka. Kobieta z krwi i kości. Młoda i stara, biała i czarna. Dobra i zła, ładna i brzydka. Zwykła i niezwykła. Kocham i nienawidzę. Ja i Ty. Dusza i ciało. Odwaga i strach. Wieczność. Plastyk, kulturoznawca ze specjalnością historia sztuki. Z zamiłowania poetka (Pobrudzone Szminką) i czasempisarka (Najprawdziwsza fikcja). Sukcesywnie zdobywam kolejne etapy w obu moich światach tym realnym oraz wirtualnym.