powieszę cię dzisiaj wysoko na drzewie
zawiśniesz na sznurze pamięci
zapomnę o ranach zapomnę o gniewie
będziemy dziś wspólnie przeklęci
do tego dołożę po grzechu na głowę
o których nie chciałam pamiętać
a do dzisiaj o nich zapomnieć nie mogę
bo wciąż mam w pamięci ich zdjęcia
na kliszy wyblakłej od światła pokuty
widnieją wydechy i wdechy
a nasz akt tworzenia w pamięci wykuty
to pomnik chwilowej podniety
***
Bianka Kunicka Chudzikowska
fot. Natalia Drepina
