możemy się kochać ale tylko wierszem
ta miłość nasza tak pięknie pisana
od jej natchnienia przechodzą mnie dreszcze
które wyzwala dusza rozedrgana
ja rozbudzę twe zmysły zgrabną metaforą
ty nakarmisz mi myśli czułym epitetem
anaforą podkreślę co do ciebie czuję
wykrzyknieniem mnie uznasz za piękna kobietę
uosobieniem omówię z różą naszą przyszłość
onomatopeją zapukasz do drzwi pełną siłą
ja przywitam cię w progu depcząc wątpliwości
ot taki neologizm stworzony przez miłość
fot. Noe Sendas
