blog

samotne matki są takie nudne chodzą z tymi smutnymi minami a mogłyby się pouśmiechać czasami samotne matki są takie stare chodzą blade z zaciśniętymi wargami…

a jeśli nie kocha to po co mnie zwodzi jeśli jednak ulega to czy wie dlaczego z zacięciem jak łowca mój opór uwodzi czekam wygłodniała…

mijam ludzi z dziurami w sercach z uśmiechami na twarzach jak łaty nie chcą mówić o swoich rozterkach i o śmierciach doznanych przed laty tyle…

odeszłaś lecąc niczym ptak codzienność ci obrzydła gdy stoisz tu u raju bram anielskie dźwigasz skrzydła może ci sprawi dobry bóg suknię z obłoków białą…

szukał jej w innych uśmiechach w dotyku smaku zapachu choć wcale nie chciał pamiętać nie leczył go upływ czasu wciąż słyszał imię w wietrze smak…

tańczy na linie moja niesforna wyobraźnia całuje lukę niewypełnioną moim ciałem i ciałem mężczyzny silniejszym niż moc wyobraźni oplata tę złudną figurę swymi zmysłowymi ramionami…

tu mnie strzyka tam mnie boli dzisiaj dobrze wiem ze żyję skurcz za nogę kłucie w boku węzeł chłonny ciśnie w szyję szczypie oko katar…

lepkimi mackami zasłania widzenie jest larwą żarłoczną trującym tojadem nasiąka obłędem kreując złudzenie zatruwa organizm wartości rozkładem choroba mózgowia szaleństwo komórek zaćmieniem oślepia nie słońca…

w lustrze widzę me jesienne już oblicze niby takie symbiotyczne z porą roku oczy wbite w brak nadziei jak kotwice a we włosach już gdzieniegdzie…

o panie losie ty figlarzu sprytna kanalio psychopato twórco zachwytu i blamażu kochanku klio i erato chciałeś mnie złapać w sidła swoje próżności czarem otumanić…