była sobie blondynka
głupia jak ta z kawałów
śmiała się z nich najgłośniej
pragnęła chłodu rosy
światła księżyca
płakała nad rozlanym mlekiem
chciała ratować róże gdy płonęły lasy
w miłości dolewała oliwy do ognia
pragnęła ilości nie bacząc na jakość
kiedy czekała na jakikolwiek znak od niego

Bianka Kunicka Chudzikowska

fot. Yung Cheng Lin

Zdjęcie użytkownika Bianka Kunicka Chudzikowska.
Bianka

Bianka

Ja, Bianka. Kobieta z krwi i kości. Młoda i stara, biała i czarna. Dobra i zła, ładna i brzydka. Zwykła i niezwykła. Kocham i nienawidzę. Ja i Ty. Dusza i ciało. Odwaga i strach. Wieczność. Plastyk, kulturoznawca ze specjalnością historia sztuki. Z zamiłowania poetka (Pobrudzone Szminką) i czasempisarka (Najprawdziwsza fikcja). Sukcesywnie zdobywam kolejne etapy w obu moich światach tym realnym oraz wirtualnym.