nie było cię tu nigdy choć byliśmy razem
nigdy twoje myśli nie były moimi
czasem się tak dzieje że obrani z marzeń
dostrzegamy ugór na którym stoimy
twój śmiech nie był dla mnie
i sny twe nie moje
nie dla mnie obrazy kreowane w głowie
nadal tutaj jeszcze w tym pokoju stoję
lecz on już podzielony równo po połowie
rozedrzyjmy życie oraz wspólną przeszłość
oddam ci co twoje ty zwrócisz co dałam
rani tylko trochę ta smutna konieczność
muszę przyjąć od ciebie nie to czego chciałam
***
Bianka Kunicka Chudzikowska
fot. Ernestine Ruben
