blog

– no i stał się cud –

By 27 czerwca 2018 No Comments

stoisz z walizką ja ze swoją
zabrałeś szafę ja mam sofę
pod oknem cudze graty stoją
a obok jakiś obcy fotel
tak czekaliśmy na ten moment
kreowaliśmy go w marzeniach
teraz już mamy wspólny domek
i pełne prawo do spełnienia
lecz cisza niczym mur warowny
oddziela dusze tak stęsknione
jeszcze mam w głowie jego słowa
w twojej wciąż słyszysz byłą żonę
jak trudno nagle zamknąć przeszłość
otworzyć wrota na to nowe
widzę w twych oczach nieobecność
a przecież były tak stęsknione
rozściel nam pościel wstawię wodę
oj ta kuchenka taka mała
dotknij policzka przytul brodę
tyle na bliskość tą czekałam

***

Bianka Kunicka Chudzikowska
fot. Ann Hamilton

Zdjęcie użytkownika Bianka Kunicka Chudzikowska.
Bianka

Bianka

Ja, Bianka. Kobieta z krwi i kości. Młoda i stara, biała i czarna. Dobra i zła, ładna i brzydka. Zwykła i niezwykła. Kocham i nienawidzę. Ja i Ty. Dusza i ciało. Odwaga i strach. Wieczność. Plastyk, kulturoznawca ze specjalnością historia sztuki. Z zamiłowania poetka (Pobrudzone Szminką) i czasempisarka (Najprawdziwsza fikcja). Sukcesywnie zdobywam kolejne etapy w obu moich światach tym realnym oraz wirtualnym.