samotność w świecie pełnym ludzi
dziwna pokuta dla niepokornych
bez grzechu spowiedzi aktu skruchy
tylko dotyk swych myśli zadziornych
nie odlatuj jaskółeczko radości
rozłóż skrzydła na fali poezji
rozpacz z serca skrzywdzonym ukradnij
daj możliwość nadwrażliwcom amnezji
eutanazja smutku odda radość
wylizując językiem jej blizny
niech nauczą się ludzie znów kochać
niech świat w miłość jak nie jest będzie żyzny
***
Bianka Kunicka Chudzikowska
fot. Geanina Rizea
