w nocy egzystuje się jakoś inaczej
księżycowe światło otula objęciem
staję się pokornym swych myśli słuchaczem
próbując je uśpić choć walczą zawzięcie
wtedy te ściśnięte codzienności gwarem
znalazłszy możliwość uwolnienia treści
omamiają umysł zmysłowości czarem
nie chcą się już wszystkie w mej głowie pomieścić
drapią z zachłannością stają kością w gardle
rozhuśtują dzwon serca które uciszone
w oczach łzawią pytania wskrzeszone tak nagle
choć od dawna skuteczne tkwią w duszy uśpione
tęsknota zaczyna krążyć w krwioobiegu
zalewa nostalgia za czymś co stłamszone
co schowane na potem gdzieś na serca brzegu
a przecież właśnie one są szczęścia fantomem
***
Bianka Kunicka Chudzikowska
fot. Katrina Brown
