ptak radosny jak śmiech dziecka
oznajmia zgromadzonym wokół o wiośnie
rozpościera skrzydła w miłosnej ekstazie
ślad obietnicy w jego beztroskich trelach schowany
pogwizduje cichutko na upływający czas
jak żołdak zachwycony pięknem ulicznicy
zachwyca swym natchnieniem siebie oraz nas
wkomponowuje ten zachwyt w szary rytm ulicy
jakby się nagle zieleniej zrobiło
jakby się nagle rozprzestrzenił spokój
krew wolniej płynie i w głowie nie szumi
lekka się tylko łezka kręci w oku

Bianka Kunicka Chudzikowska

fot. Josephine Cardin

Zdjęcie użytkownika Bianka Kunicka Chudzikowska.
Bianka

Bianka

Ja, Bianka. Kobieta z krwi i kości. Młoda i stara, biała i czarna. Dobra i zła, ładna i brzydka. Zwykła i niezwykła. Kocham i nienawidzę. Ja i Ty. Dusza i ciało. Odwaga i strach. Wieczność. Plastyk, kulturoznawca ze specjalnością historia sztuki. Z zamiłowania poetka (Pobrudzone Szminką) i czasempisarka (Najprawdziwsza fikcja). Sukcesywnie zdobywam kolejne etapy w obu moich światach tym realnym oraz wirtualnym.