blog

– rozAnieleni –

By 29 września 2018 No Comments

anielski świat tajemny swoich strzeże brzegów
zaglądamy doń chętnie wyobraźni drzwiami
one w ludzkie rewiry wysyłają szpiegów
samymi słowami nie dając się mamić

ochraniają skrzydłami nas samych przed sobą
drążących korytarze własnej hipokryzji
kroczą krok za nami krętą jak sens drogą
wstrzymując nad przepaścią zabójczych decyzji

na przekór nurtom trwania wbrew ludzkiej naturze
ujarzmiają pragnienia karmiąc je ideą
sieją wiatr miłości wyciszając burze
zarażają nam dusze ułudną nadzieją

składają w ofierze rękojmię wieczności
by móc poznać siłę człowieczych pokuszeń
moc granicznych doznań smak przyjemności
wszak ludzie potrafią sprzedać za nie dusze

skrzydła wstyd im trawi wykręcając trzewia
topiąc boskie ciała w topieli bezkresnej
lecz gotowi są nawet na wygnanie z nieba
by móc w ten wir wskoczyć chociażby raz jeszcze

***
Bianka
fot. Daido Moryiama

Obraz może zawierać: co najmniej jedna osoba i zbliżenie
Bianka

Bianka

Ja, Bianka. Kobieta z krwi i kości. Młoda i stara, biała i czarna. Dobra i zła, ładna i brzydka. Zwykła i niezwykła. Kocham i nienawidzę. Ja i Ty. Dusza i ciało. Odwaga i strach. Wieczność. Plastyk, kulturoznawca ze specjalnością historia sztuki. Z zamiłowania poetka (Pobrudzone Szminką) i czasempisarka (Najprawdziwsza fikcja). Sukcesywnie zdobywam kolejne etapy w obu moich światach tym realnym oraz wirtualnym.