blog

– supełek –

By 14 kwietnia 2018 No Comments

 

coś strasznie krzyczało i zawodziło
wołałam siebie żebym wróciła
na nic lamenty skargi i żale
nie mam zamiaru wracać już wcale
z bukietem w dłoni i lekkim sercem
kokardą w zębach i w butonierce
szłam przez kałuże tupiąc radośnie
śmiejąc się szczerze i zbyt donośnie
nie wrócę nie chcę niech to szlag trafi
chociażbym chciała to nie potrafię
odeszłam w tłumie własnych idei
nie dogonicie choćbyście chcieli
bukiet wam oddam kokardę zwiążę
by nie zapomnieć do czego dążę

***
Bianka Kunicka – Chudzikowska
***

dla Gosia Ir-Sob

fot. Natalia Drepina

Zdjęcie użytkownika Bianka Kunicka Chudzikowska.
Bianka

Bianka

Ja, Bianka. Kobieta z krwi i kości. Młoda i stara, biała i czarna. Dobra i zła, ładna i brzydka. Zwykła i niezwykła. Kocham i nienawidzę. Ja i Ty. Dusza i ciało. Odwaga i strach. Wieczność. Plastyk, kulturoznawca ze specjalnością historia sztuki. Z zamiłowania poetka (Pobrudzone Szminką) i czasempisarka (Najprawdziwsza fikcja). Sukcesywnie zdobywam kolejne etapy w obu moich światach tym realnym oraz wirtualnym.