blog

– że oko wykol –

By 4 września 2018 No Comments

im bardziej nieobecny tym mocniej cię czuję
dalekimi dłońmi dotykasz mej twarzy
niczym bezcielesna się po świecie snuję
nie ma cię fizycznie a boję wymarzyć

i nie wiem już co lepiej jak kierować losem
czy odszukać i złączyć jak gordyjskim supłem
czy realność nie będzie tej miłości stosem
marzenia się okażą mrzonkami z przytupem

lecz jeśli choć trochę jesteś jak w mej głowie
i gdzieś drogą pragnień w mym kierunku kroczysz
to niechaj się strzegą dobrzy aniołowie
bo nasze diabły już knują jak im zamknąć oczy

.***
Bianka Kunicka Chudzikowska
fot. Michelle Machno

Obraz może zawierać: co najmniej jedna osoba i roślina
Bianka

Bianka

Ja, Bianka. Kobieta z krwi i kości. Młoda i stara, biała i czarna. Dobra i zła, ładna i brzydka. Zwykła i niezwykła. Kocham i nienawidzę. Ja i Ty. Dusza i ciało. Odwaga i strach. Wieczność. Plastyk, kulturoznawca ze specjalnością historia sztuki. Z zamiłowania poetka (Pobrudzone Szminką) i czasempisarka (Najprawdziwsza fikcja). Sukcesywnie zdobywam kolejne etapy w obu moich światach tym realnym oraz wirtualnym.